حدود یک سال است که ساکنان منطقه ای موسوم به روستای حضرت ابوالفضل اهواز _ که روی نامگذاری منطقه و قدمت آن نیز حرف و حدیث فراوانی وجود دارد؛ و عده ای معتقدند این نام گذاری شبیه نام گذاری برخی از صندوق ها و موسساتی بوده که پشت نام های مقدس و شیعی اسلامی پنهان شده بودند تا اموال عمومی را به یغما ببرند، اینجا نیز تحت این پوشش، فعل زمین خواری و تصاحب اموال عمومی رخ داده است. همین جا شاید باید پرسید این نام گذاری از چه سابقه و چه قدمتی بهره ور است؟! و پاسخ به این پرسش چه بسا برخی از ابهامات و گره ها را بگشاید! _ با احکام بنیاد مستضعفان که ادعای مالکیت این خانه ها را دارد، مواجه شده اند و حدود ۳۰۰ خانوار ساکن در این منطقه، ترس از دست دادن خانه‌هایشان را دارند.
این روستا و محل، که به نام ابوالفضل معروف شده است؛ در حد فاصل بین شهرک زردشت و پدافند کیانشهر اهواز است. شهرک هایی که مجاور بهترین و گرانقیمت ترین محله ی اهواز قرار دارند و بلافاصله جرقه ی دیگری را به ذهن متبادر می کند! کیانپارس!
روستایی با ساکنانی با قدمت بالای ۳۰ سال سکونت که مدتی است بنیاد مستضعفان با ادعای تملک و حق مالکیت اراضی این روستا، اهالی آن را مجبور به تخلیه خانه‌های خود و ترک روستا کرده است.
در جهان امروز و با وجود مستندسازی هر واقعه ای به ویژه در ساحت گسترش شهرنشینی و طراحی اصولی محدوده و حواشی شهرها، به نظر نمی رسد که یافتن سوابق و اصالت و قدمت یک منطقه و محدوده ی جغرافیایی و تغییر بافت کشاورزی به مسکونی کار دشواری باشد. خاصه، که در همین اهواز به آسانی می توان قدمت هر محله ای را یافت. خرمکوشک، امانیه، حصیرآباد، کوت عبدالله، پادادشهر، کیانپارس، زیتون کارگری، زیتون کارمندی، آخر آسفالت، عین دو، کیان، کیان شهر ووو.
موضوع آن قدر روشن است که حتا وقایع و تغییر یا پیدایش برخی وجوه و اله مان های شهری را با یک مقدار تحقیق می توان دریافت و نشانه گذاری کرد. بعنوان نمونه تا میانه های دهه ی ۸۰ در اهواز و در خوزستان، خرده فرهنگی به نام مصرف قهوه در کوی و برزن و سطح شهر، با کیفیت و گستره و نام های امروزی و مرسوم، وجود نداشت و قهوه یک نوشیدنی شیک بوده که فقط در کافی شاپ ها و در منازل مصرف می شد. ولی امروزه، پیشه ای به نام قهوه چی، و فروش قهوه در یک نماد ( برند ) به نام قوه دله برای نه تنها اهواز که در سراسر خوزستان یک عنصر خرده فرهنگی مربوط به حوزه ی مصرف در زندگی روزانه و شهری و عمومی است. یا بازار فلافل اهواز نیز از همین آبشخور بهره ور است که تا پیش از دهه ی ۸۰ از بیخ و بن، هرگز شهرت امروزی را نداشت و اکنون بازار لشکرآباد و فروش فلافل، یکی از نمادهای معروف اهواز شده است.

بنابراین یافتن رگ و ریشه ها و مبدا ساخت و ساز و نام گذاری این منطقه نباید کار دشواری باشد! مستندات کافی باید تاریخچه ی ۳۰ ساله یا کمتر و یا بیشتر آن را اثبات کند!

سید یوسف موسوی امام جماعت مسجد امام علی (ع) منطقه ی موسوم به روستای ابوالفضل می‌گوید: این منطقه تقریباً از قبل انقلاب اراضی کشاورزی بوده و بعداً ساخت‌وساز صورت گرفته است. وی با اشاره به اینکه مردم اراضی کشاورزی خود را احیا کرده و در آن ساکن شدند، ادامه می‌دهد: با اینکه اراضی فعلی دست کشاورزان بوده و آن را احیا کردند و حتی حق ریشه هم دارند که از نظر کارشناسی ثبت اسناد و کشاورزی تأیید شد ولی حالا که بنیاد ادعای مالکیت کرده است و باید قبل از احراز حق مالکیت خود، صاحب سابق زمین را شناسایی کند.
امام جماعت مسجد امام علی (ع) در روستای ابوالفضل در ادامه گلایه می‌کند و می گوید: بنیاد مستضعفان و بنیاد مسکن با زبان خود اعلام کردند که بنیاد این اراضی را متصرف شده است و این یعنی زمین قبلاً صاحبی داشت و بعداً ادعای مالکیت کردند. پس اراضی متعلق به کشاورزان است و باید آنها را راضی کنند. اگر چنین ادعایی ( ادعای مالکیت بنیاد مستصعفان ) صحیح است چرا در این چند سال مطرح نشد؟ چرا بعد از اینکه ۳۰۰ خانوار بیش از ۳۰ سال در این روستا خانه ساختند و زندگی تشکیل دادند، یاد این موضوع افتاده‌اند؟! آن هم در روزها و ایامی که بیماری کرونا از یک طرف و شرجی و گرمای طاقت فرسا و وضعیت نابه سامان اقتصادی از سویی دیگر عرصه را بر مردم تنگ کرده است.
در همین رابطه، رئیس مجمع نمایندگان خوزستان در گفت‌وگو با خبرنگار مهر گفته است: پیگیر مشکل این اهالی بودیم و بسیاری از آنها از قدیم در روستا ساکن شده‌اند. سید کریم حسینی می‌گوید: مقرر شد تا ملاقاتی با فتاح رئیس بنیاد مستضعفان کشور داشته باشیم که قطعاً یکی از مهم‌ترین موضوعات این دیدار حل مشکل اهالی روستای ابوالفضل اهواز است که نتایج آن نیز اعلام می‌شود.
معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری خوزستان نیز در گفت‌وگو با خبرنگار مهر گفته: ماجرای روستای ابوالفضل در حال پیگیری است، اهالی یک سری اسناد غیررسمی! دارند و با توجه به مشکلاتی که برای زیرساخت‌های ضعیف از جمله برق‌رسانی داشتند، به استانداری مراجعه کردند و در حال بررسی هستیم تا با بنیاد مستضعفان برای آنها صحبت کنیم که ان شاء الله به نتایج مثبتی برسیم. فاضل عبیات ادامه می‌دهد: در خوزستان سکونتگاه‌های غیر رسمی یک مسئله کلان است و پیچیدگی‌های خاص خود را دارد. مردم سرپناهی را برای خودشان درست کردند و ما هم مؤظف به خدمات‌رسانی به مردم هستیم. وی عنوان می‌کند: ساخت‌وسازهای غیر رسمی آسیب‌هایی را به زیرساخت‌ها وارد می‌کند؛ یعنی طرح‌های خدمات‌رسانی افق و ظرفیت‌های مشخصی دارند که اضافه شدن بدون برنامه جمعیت به هر منطقه باعث آسیب است و در عین حال تلاش می‌کنیم که به هر دو بخش به نحوی رسیدگی کنیم که مردم ضربه نبینند.
در حالی که قوه قضاییه و دادگستری اعلام کرده است که در رابطه با زمین خواری و دست داشتن تعدادی از عوامل شهرداری وقت ( زمان واگذاری و فروش این محدوده ) در این واقعه، پرونده ای مفتوح شده و در حال رسیدگی است، روز گذشته، ماموران پلیس ( نیروی انتظامی) همراه با ماموران اجرایی شهرداری، دادستان و فرماندار اهواز برای اجرای «حکم قضایی»، و بازپس‌گیری زمین‌هایی که از آنِ بنیاد مستضعفان است و حالا دست برخی مردم است، به آن‌جا رفته‌ بودند. بنابراین اعلام نیروی انتظامی، به محض ورود این اکیپ، گروهی «به تحریک ساکنان منطقه» پرداخته، و به نیروهای پلیس و ماموران شهرداری حمله‌کرده‌اند، سنگ پرتاب کرده‌اند، جاده را بسته‌اند و حتی پنج‌ مامور پلیس و شهرداری را زخمی کرده‌اند، در حالی که پلیس تنها «کارهای ایجابی» کرده تا معترضان را متفرق کند.
شبکه های معارض و مخالف، بلافاصله از این فرصت استفاده کرده و پوشش این واقعه با کیفیت و شیوه ای که مد نظر خود آنهاست و با تقطیع و برش کلیپ هایی که چند نفر، ساچمه هایی هم در دست و پاهایشان فرو رفته، مدعی برخورد شدید نیروی انتظامی با ساکنان منطقه شده اند.
در حالی که این موضوع از یک سو با تسریع و شتاب در پروسه ی رسیدگی قضایی به پرونده، آن هم با توجه به شناسایی زمین خواران و عوامل فاسد شهرداری وقت که با این افراد همدستی کرده اند، و از سوی دیگر، شفافیت در رسیدگی قضایی و اعلام محتوا و کیفیت پرونده توسط قوه قضاییه، چه بسا نیاز به ورود نیروی انتظامی و هر گونه تحرک قانونی دیگر را تا زمان صدور رای و برخورد با متخلفین، لازم نیست، بیشتر منطقی جلوه می دهد.
همه اذعان داریم این پرونده ( زمین خواری در این روستا و نقش فساد بخشی از عوامل شهرداری ) در حال رسیدگی است.
بنابراین پرسشی پیش می‌آید که چه نیازی تا زمان صدور رای نهایی این پرونده به حضور نیروها و ماموران محترم و عزیز انتظامی است که شاهد این باشیم عده ای سوءاستفاده گر هم با تحریک بخشی از مردم همین منطقه ایجاد بلوا و آشوب کنند و یک درگیری ناخواسته را شکل دهند که موجب بازتاب منفی بر علیه خود نیروی انتظامی که در اساس نقشی بجز ضابط قضایی و حفظ امنیت ندارد، در موقعیتی قرار گیرد که خدای نکرده وجهه و اعتبارش آسیب ببیند؟!
بهرحال خط و ربط ها در پرونده موجود است‌. زمین خواران و عوامل فاسد شهرداری مشخص شده اند. حتا اهالی منطقه که فریب این عده را خورده اند، شناسایی شده اند‌‌. مردم فریب خورده که فرار نمی کنند. و در همین منازل و در همین وضعیت گیریم ناگوار با حداقل امکانات دارند به زیست شان ادامه می دهند‌.
آیا سزاوارتر و شایسته تر و منطقی تر و عادلانه تر نیست تا زمان ختم رسیدگی به پرونده ، و اجرای حکم علیه خاطیان، و بازپس گیری پولی که از مردم نگون بخت منطقه دریافت کرده اند، و انتقال این مردم به جایی دیگر در یک پروسه ی محترمانه و آرام، نیروی محترم انتظامی صبر پیشه کند و دندان روی جگر بگذارد و در شرایطی که کوچکترین واکنش یا ناراحتی جزئی دیگری در میان نخواهد بود، به این واقعه وارد شود؟!
چرا که در این میانه، با وجود اعلام رسمی مبنی بر غیرموجود بودن هیچ تصمیمی در حال حاضر مبنی بر تخریب خانه ها در این محدوده، به نظر می رسد فقط به نیروی انتظامی که صرفا” ضابط قوه ی قضاییه است، ظلم شده و تعدادی از مردم این منطقه نیز اذیت شده اند و ناخواسته در این ایام دشوار کرونایی که مصادف با ایام الله محرم الحرام است نیز آزرده شده اند. بنابراین رسیدگی به این پرونده و ورود قطع و بدون مماشات قوه ی قضاییه بهترین راه حل برای برون رفت از این مشکل است.
در ادامه روایات سه منبع خبری دیگر پیرامون این واقعه جهت اطلاع بیشتر مخاطبین با ذکر منبع آمده که باعث روشنگری بیشتر و کسب اطلاعات کافی خواهد شد.

روایت اول/ اسکان نیوز:
درگیری در روستای ابوالفضل اهواز؛ بنیاد مستضعفان می‌خواهد زمین‌‌ها را از مردم روستا پس بگیرد
فرمانده نیروی انتظامی اهواز از درگیری بین مردم روستای ابوالفضل و عوامل شهرداری بر سر زمین بنیاد مستضعفان خبر داد. پلیس می‌گوید تیری شلیک نشده ولی دادستانی می‌گوید شلیک شد ولی هوایی و پلاستیکی بود. فرماندهی پلیس اهواز می‌گوید در درگیر‌های دیروز در روستای ابوالفضل اهواز، هیچ نیرویی به ساکنان روستا تیراندازی نکرده است.
بنابر اعلام پلیس اهواز، ماموران پلیس همراه با ماموران اجرایی شهرداری، دادستان و فرماندار اهواز برای اجرای «حکم قضایی»، و بازپس‌گیری زمین‌هایی که از آنِ بنیاد مستضعفان است و حالا دست برخی مردم است، به آن‌جا رفته‌ بودند. بنابر اعلام پلیس، گروهی «به تحریک ساکنان منطقه»، به پلیس و ماموران شهرداری حمله‌کرده‌اند، سنگ پرتاب کرده‌اند، جاده را بسته‌اند و حتی پنج‌ مامور پلیس و شهرداری را زخمی کرده‌اند اما پلیس تنها «کارهای ایجابی» کرده تا معترضان را متفرق کند. معاون دادستان اهواز اما به رسانه‌ها گفته پلیس برای برای کنترل اوضاع و جلوگیری از اسیب جانی به افراد به صورت هوایی با اسلحه ساچمه‌زن پلاستیکی چند تیر انداخته. دادستانی اهواز افزوده: «برخی افراد با بریدن فیلم‌ها و کلیپ‌های ماجرا، می‌خواهند از این ماجرا سوءاستفاده کنند و ماجرا را وارونه نمایش دهند.»
دادستانی گفته ماموران برای اجرای «حکم قانونی» و «مصوبه روز یک‌شنبه استان‌داری خوزستان» و «جلوگیری از زمین‌خواری افراد» به این روستا رفته‌بودند و نمی‌خواسته‌اند خانه‌ای را خراب کنند اما با مقاومت و حمله مردم روبه‌رو شده‌اند. البته فیلم‌هایی در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود که در آن شلیک گاز اشک‌آور و زخمی شدن برخی ساکنان روستای ابوالفضل با گلوله‌های ساچمه‌ای آشکار است- ساکنان منطقه‌ گفته‌اند ماموران شهرداری می‌خواسته‌اند خانه‌ها را خراب کنند و آن‌ها جلوی‌شان را گرفته‌اند.
در یکی‌از فیلم‌ها امام‌جماعت روستای ابوالفضل، هم حرف مردم را تایید می‌کند و می‌گوید که به سوی مردم و کودکان تیراندازی شده و در هیچ کشور اسلامی با مردم چنین برخوردی نمی‌شود.
این مقام‌مذهبی منطقه به خبرگزاری مهر گفته ۳۰۰خانوار، ۳۰سال در است در این منطقه ساکن شده‌اند و زندگی تشکیل داده‌اند و چرا حالا که کرونا، گرما و شرجی و واضاع اقتصادی به مردم فشار زیادی آورده‌، باید خانه خراب شوند؟ بنیاد مستضعفان در یک سال اخیر با گرفتن حکمی از دادگاه، مدعی‌است‌که زمین‌های این منطقه که ۳۰۰خانوار در آن زندگی می‌کنند، از آن این نهاد است و می‌خواهد آن‌ها را پس بگیرد.

روایت دوم/ آفتاب نیوز:
بنیاد مستضعفان حکم تخلیه این روستا را گرفته است و روز گذشته ماموران پلیس برای تخلیه آن مراجعه می کنند که با مقاومت اهالی روستا روبه‌رو می شود
تصاویر منتشر شده نشان دهنده برخورد سخت پلیس با اهالی معترض روستا و حتی تیراندازی به سمت آنهاست. گفته می شود چند نفر زخمی شدند اما پلیس درباره اتفاقات رخ داده و مقاومت اهالی می گوید: این افراد به تحریک ساکنان منطقه و توسط اشخاصی به هویت معلوم از ورود عوامل به زمین‌های بنیاد مستضعفان جلوگیری کرده و با حمله به عوامل اجراییات شهرداری سنگ پرانی کردند و جاده را نیز بسته و از ورود خودرو‌های شهرداری و سایر عوامل جلوگیری کردند.
به گفته فرمانده پلیس اهواز چهار مامور نیروی انتظامی و یک مامور شهرداری در این حادثه زخمی شده اند. او تاکید کرد که تصاویر منتشر شده ساختگی است. سرهنگ دالوند تیراندازی ماموران به سمت معترضان را تکذیب کرد.
این در حالی است که علی بیرانوند معاون دادستان اهواز نیز درباره حادثه گفته است: “ماموران انتظامی حاضر در محل برای کنترل اوضاع و جلوگیری از صدمه جانی به افراد به صورت هوایی با اسلحه ساچمه زن پلاستیکی چند تیر شلیک کردند که برخی از افراد از این موضوع سو استفاده کرده و با تقطیع کلیپ ها سعی در وارونه کردن موضوع داشتند.”
او تاکید کرد “در نهایت موضوع به صورت آرام خاتمه یافته و ماموران محل را ترک کردند ولی این به معنی عدم برخورد با زمین خواری افراد مفسد که خود را در پشت افراد عادی مخفی می کنند نیست و وفق مقررات تحت پیگرد قرار خواهند گرفت.”
«ابوالفضل» عنوان مکانی است که به گفته ساکنان آن حدود ۳۰۰ خانوار در آن زندگی می‌کنند و شغل اصلی و غالب آن‌ها کشاورزی است به همین دلیل ظرف دو دهه گذشته خشکسالی آسیب زیادی به کشاورزی و معیشت اهالی این منطقه وارد کرد. اما اهالی می‌گویند: زمان حضور آن‌ها در این مکان به زمان پیش از انقلاب باز می‌گردد و اکنون با گذشت چند دهه از سکونت آن‌ها در این مکان بنیاد مستضعفان با ادعای تملک و حق مالکیت اراضی این منطقه اهالی آن را مجبور به تخلیه خانه‌های خود و ترک آن کرده است. ساکنان این منطقه چند سالی است با اضطراب ماندن و یا تخلیه کردن خانه‌های خود دست و پنجه نرم می‌کنند، دستورات دولتی صحبت از مالکیت این اراضی توسط بنیاد مستضعفان می‌کنند.
از طرفی بر خلاف گفته اهالی منطقه دستگاه‌های مسؤول اینجا را به عنوان روستا قبول ندارند اما بررسی فارس نشان می‌دهد مکاتبات اداری که در خصوص این منطقه صورت گرفته از منطقه ابوالفضل به عنوان روستای ابوالفضل نام برده شده است و سازمان املاک و اسناد استان تصرف اراضی توسط شخص را تایید و مساحت آن‌ها تعیین و حق ریشه به آن‌ها داده است از طرفی آیت الله جزایری نماینده سابق ولی فقیه در خوزستان طی نامه‌ای به بنیاد مستضعفان سکونت اهالی در این روستا در زمان قبل از انقلاب را تایید و درخواست مساعدت به آن‌ها را کرده است.
اما دستگاه‌های مسؤول می‌گویند: این زمین‌ها تصرفی است و دو، سه سالی بیشتر نیست که اهالی در این منطقه سکونت کردند، اینجا روستا نیست و در گذشته یک موسسه کشاورزی بوده است.

روایت سوم/جارستان به نقل از شرق:
گزارش میدانی شرق از روستای ابوالفضل که با حکم تخلیه روبه‌رو شد
جارستان به نقل از شرق: لیلا مرگن، گزارشگر روزنامه شرق: کار بنیاد مستضعفان از بازپس‌گیری کاخ مرمر و املاک خیابان فرشته، نیاوران، کوهک و… به شوره‌زارهای خوزستان رسیده است. روزی که پرویز فتاح، رئیس بنیاد مستضعفان، روی کار آمد، وعده داد که اموال این مجموعه را پس می‌گیرد. او گفت اموال بنیاد متعلق به مستضعفان بوده و گلوگیر است و به دنبال این اظهارنظر در اقدامی پسندیده شناسایی و بازپس‌گیری املاک بنیاد مستضعفان را در دستور کار قرار داد. اما جای تعجب است که در ادامه از اقدامات به سراغ روستایی رفته که ساکنان آن کشاورزان و کم‌بضاعتان هستند. ساکنان روستای ابوالفضل واقع در شهرک زردشت خبر از اقدامات بنیاد مستضعفان برای تخریب روستایشان داده‌‎اند؛ خبری که با توجه به مواضع اولیه رئیس بنیاد مستضعفان، درباره حفظ حقوق مظلومان، باورش هم کمی سخت است. ساکنان روستای ابوالفضل که در مجموع ۲۵ هکتار وسعت دارد، اسنادی در دست دارند که نشان می‌دهد از سال ۶۴ تا ۷۰، بخشی از اهالی روستا از طریق طرح سلمان، آب کشاورزی برای کشت گندم و جو و سبزی و صیفی در اختیار داشته‌اند، اما بعد از تخریب کانال فرعی برای ساخت‌وساز شهرک زردشت، آبرسانی به آنها متوقف می‌شود. این سند نشان می‌دهد اهالی روستا سابقه‌ای نزدیک به سکونت ۴۰‌ساله در محل دارند اما بنیاد مستضعفان خود را مالک زمین آنها معرفی کرده و مانع ارائه خدمات و کد روستایی به محل سکونتشان می‌شود. مهم‌ترین سؤال این روزهای مردم روستای ابوالفضل که نزدیک به ۳۰۰ خانوار هستند، این است که اگر وظیفه بنیاد مستضعفان رسیدگی به قشر محروم است، چه کسی محروم‌تر از ما؟ سیدیوسف موسوی، امام جماعت مسجد امیرالمؤمنین و نماینده اهالی این روستا، در گفت‌وگو با «شرق» می‌گوید: «بنیاد مستضعفان در کل ایران زمین دارد. ویلاهایی در تهران و جاهای دیگر دارد که کلیپ‌های آن منتشر شده. وقتی نگاه می‌کنید، تعجب می‌کنید. نمی‌دانم چطور گیر داده‌اند به این تکه زمین». او به نمایندگی از طرف مردم روستا با محمد سعیدی‌کیا، رئیس سابق بنیاد مستضعفان هم دیدار داشته و قرار بوده که در واگذاری اراضی روستا به مردم مساعدت لازم انجام شود، اما با تغییر مدیریت در این مجموعه، تلاش‌هایش به نتیجه‌ای نمی‌رسد. چندی پیش برخی از اهالی روستا به صورت موقت بازداشت شده‌ و ناچار شده‌اند با فروش طلای همسرانشان، فیش حقوقی خریداری کنند که از زندان بیرون بیایند. ساکنان این روستا خواسته غیرمعقولی ندارند؛ آنها می‌خواهند سابقه سکونتشان از سوی تصمیم‌سازان به رسمیت شناخته شود. روابط‌عمومی بنیاد مستضعفان در واکنش به اظهارات مردم روستای ابوالفضل به «شرق» اعلام می‌کند: تخریب خانه‌های روستا با حکم قضائی صورت گرفته است و بنیاد مستضعفان آمادگی دارد برای ۳۶ خانوار ساکن در روستا سکونتگاه دیگری فراهم کند. این در حالی است که طبق گفته امام جماعت روستا، ۳۰۰ خانوار در این روستا سکونت دارند و البته معلوم نیست با وجود نزدیکی روستا به خدماتی نظیر آب و برق و استفاده غیر‌مجاز اهالی از این امکانات، چرا تصمیم‌سازان اصرار دارند به‌جای به‌رسمیت‌شناختن حق عرفی مردم، آنها را به جای دیگری کوچ دهند. روستای ابوالفضل واقع در منطقه زردشت از اهواز خیلی فاصله ندارد. از جاده کمربندی قدیم اهواز به سمت اندیمشک، درست در کنار جاده یک پمپ بنزین واقع شده که از کنار این پمپ بنزین جاده‌ای آسفالته با کیفیت نه‌چندان مناسب برای دسترسی به تأسیسات نفتی می‌گذرد. روستای ابوالفضل که پشت پمپ ‌بنزین واقع شده، مجموعا ۹ کوچه دارد که عمود بر جاده دسترسی نفت بنا شده و مردم می‌گویند این جاده را هم که می‌ساختند، بنیاد مستضعفان به شرکت نفت تذکر داده که جاده از اراضی بنیاد می‌گذرد. روستا وضعیت مناسبی ندارد. کوچه‌ها خاکی است. بخشی از فاضلاب‌‎ داخل محوطه روستا رها می‌شود و در کنار آن گیاه سبز می‌شود. از خدمات روستایی خبر نیست؛ نه مدرسه‌ای و نه مرکز بهداشتی، روستاییان برای دریافت خدمات درمانی به پادگانی که در نزدیکی روستاست، مراجعه می‌کنند.
‌چشمان نگران اهالی روستا
وارد روستا که می‌شوم حدود ساعت هشت‌ونیم صبح است. دو زن به من نزدیک می‌شوند. یکی از آنها نفسش تنگی می‌کند. صدای نفس‌هایش را می‌شنوم. این دو زن می‌گویند که شب‌ها از ترس خواب ندارند. چندی پیش، نیمه‌شب یکی از خانه‌های روستا را با لودر خراب کرده‌اند به همین خاطر آنها می‌ترسند که شبانه خانه‌هایشان را روی سرشان خراب کنند. همان زنی که نفس‌هایش تنگی می‌کند، می‌گوید: «ما از عراق آمده‌ایم؟ از آمریکا آمده‌ایم؟ ما ایرانی هستیم، خسته‌ایم». دعوای بین اهالی و بنیاد مستضعفان برای تخریب خانه‌ها و بازداشت اهالی روستا از چند ماه قبل شروع شده است. علی بیرانوند، معاون دادستان اهواز، ۲۹ فروردین در گفت‌وگو با ایرنا اعلام می‌کند که زمین‌خوارانی که در روستای ابوالفضل منطقه زردشت اهواز اقدام به خرید و فروش زمین‌های بنیاد مستضعفان کرده‌اند، به زودی تحت تعقیب قرار می‌گیرند. گویا بعد از این مصاحبه، اقدامات بنیاد مستضعفان هم برای تخلیه روستا شروع می‌شود.
‌یک روستا و ۲ مالک
اهالی روستا خرابه‌ای را نشانم می‌دهند و می‌گویند فرماندار تخریب خانه‌های روستا را تکذیب کرده است؛ اگر تکذیب می‌کنند، پس این خانه که خراب شده، چیست؟ خانه نماینده اهالی روستا درست روبه‌روی ملک تخریب‌شده قرار دارد. سیدیوسف موسوی، امام جماعت مسجد امیرالمؤمنین و نماینده اهالی، در گفت‌وگو با «شرق» از صدور سند ۳۰۰ هکتار از اراضی منطقه به نام بنیاد خبر می‌دهد. او می‌گوید: آن‌طور که شنیده‌ایم بنیاد از جاده راه‌آهن تا پادگان و از پمپ ‌بنزین تا شرکت یونیتای نفت را سند گرفته است. کل روستا ۲۵ هکتار است و ارتش هم ادعا می‌کند اراضی روستا متعلق به این مجموعه است و جزء حریم روستا واقع شده است. به گفته موسوی، روستا ۳۰۰ خانوار دارد و قدمت سکونت در آن، دست‌کم ۳۰ سال است. او اضافه می‌کند: قبل از انقلاب در این زمین‌ها کشاورزی می‌شده است و روستاییان هم در مجاور زمین‌های خود خانه ساخته و به‌تدریج روستا توسعه پیدا می‌کند. امام جماعت روستا درباره سوابق فعالیت‌های منطقه بیان می‌کند: قبل از انقلاب ابتدا زمین‌ها دست کشاورزان بوده است، بعدها و در زمان شاه زمین‌ها را از کشاورزان می‌گیرند و به یک طاغوتی زرتشتی می‌دهند. بعد که انقلاب می‌شود و دولت اسلامی تشکیل می‌شود، روستاییان زمین‌های خود را پس می‌گیرند. درحالی‌که چند وقتی است به ما می‌گویند این زمین‌ها در اختیار بنیاد مستضعفان است. او با اشاره به قواعد فقهی که درباره مالکیت زمین وجود دارد، تأکید می‌کند که با توجه به سوابق و اسناد روستاییان، دولت باید مالکیت خود را بر روی این زمین‌ها اثبات کند.
‌روستاییان حق ریشه دارند
نماینده اهالی روستا اسنادی را نشان می‌دهد که حاکی از داشتن حق ریشه برخی از اهالی منطقه است؛ یعنی زمین‌های این منطقه توسط ساکنان روستا تحت کشت قرار گرفته و به همین دلیل برای آنها از سوی دولت حق ریشه لحاظ شده است. او تأکید می‌کند: اگر بنیاد مالک این زمین‌ها بود، اولین خانه که در منطقه ساخته شد باید جلوی اهالی را می‌گرفت، نه اکنون که روستاییان در منطقه ساکن شده‌اند و برخی خانه‌ها را از افراد دیگری خریداری کرده‌اند. اتاقک بنیاد همین بغل است. یک نفر همیشه در آن حضور دارد. چرا جلوی ساخت‌وساز را نگرفته است؟ موسوی می‌گوید: هر بار که روستاییان خانه‌ای می‌ساختند، مأموران شهرداری به روستا سر می‌‎زدند و پولی از اهالی می‌گرفتند و محل را ترک می‌کردند. او اضافه می‌کند: برق روستا رسمی نیست. حدود ۲۰ سال قبل یک ترانس به روستا داده‌اند. چند کنتور رسمی هم در روستا هست و بقیه برق غیرمجاز دارند. آب روستا هم غیررسمی است و از لوله اصلی آب گرفته شده است. امام‌جمعه روستا به دستگیری ۱۰ نفر از اهالی اشاره می‌کند که به قید وثیقه آزاد هستند. او اضافه می‌کند: می‌خواهند روستا را کوچ بدهند اما معلوم نیست مردم به کجا باید بروند. در دوره ریاست محمد سعیدی‌کیا شخصا با او جلسه داشتم و مکتوب درخواست دادم. پاراف کرد و قرار بود زمین‌ها را به اهالی بدهند و پول زمین را به نحوی با درنظرگرفتن شرایط مردم حساب کنند و مصالحه‌ای انجام شود اما این اتفاق رخ نداد.
‌قرارگرفتن روستا در طرح تفصیلی شهر
منابع محلی می‌گویند که روستای ابوالفضل در حریم شهر واقع شده است و شاید قیمت پیداکردن اراضی انگیزه‌ای باشد که باعث شده کشمکش‌های قانونی بر سر آن شکل بگیرد، اما موسوی از این مسئله خبر ندارد و تأکید می‌کند: زمین روستا خارج از محدوده شهر است. من متن مکتوب از راه و شهرسازی دارم. او گفت: «۱۰ سالی است که دعوای بنیاد با روستاییان شکل گرفته است و برای حل‌وفصل این دعواها، دو ماه است که می‌خواستم با آقای فتاح جلسه داشته باشم، به تهران رفتم. آقای عاصمی که مشاور ایشان بود، در حراست با بنده جلسه داشت. قرار شد با بنده همکاری کنند و مشکل حل شود. ولی متأسفانه بنیاد تاکنون اعتراف نکرده است که زمین مال اهالی است. ادعای مالکیت می‌کند و می‌گوید خانه‌هایی که جدید است باید خراب شود و دور روستا حصارکشی شود. نماینده اهالی روستا تأکید می‌کند که اگر بنیاد مدعی است که زمین‌‎ها متعلق به اوست، باید این مسئله اثبات شود. او همچنین از آمادگی اهالی روستا برای خرید زمین خبر می‌دهد، اما به عدم توانایی مردم برای پرداخت اقساط سنگین هم اشاره می‌کند. موسوی می‌گوید: دائما از طریق دادستانی، فرمانداری و… شکایت می‌کنند، از جان مردم چه می‌خواهند؟ مردم خیلی وقت است که در این محل ساکن هستند. در این زمین کشاورزی می‌شده و زمین حق اینهاست. او ادامه می‌دهد: بنیاد مستضعفان در کل ایران زمین دارد؛ ویلاهایی در تهران و جاهای دیگر دارد که کلیپ آن منتشر شده است. وقتی نگاه می‌کنید، تعجب می‌کنید. نمی‌دانم چطور به این تکه زمین گیر داده‌اند. خیلی زمین دارند». همین‌طور که امام‌جماعت روستا صحبت می‌کند، به این فکر می‌کنم که با توجه به گستره املاک بنیاد مستضعفان و عدم شفافیت این مجموعه، چطور مردم باید بدانند زمینی را که خریداری کرده‌اند، مالک دارد یا نه. فتاح وقتی روی کار آمد، وعده داد سامانه‌ای راه‌‎اندازی کند که مشخصات املاک این مجموعه در آن قید شود و بر شفافیت فعالیت‌های آن اضافه شود اما تا این لحظه از چنین سامانه‌ای خبری نیست، بااین‌حال هرجا می‌روی از مرتع گرفته تا املاک مسکونی، جزء اموال مصادره‌ای هستند که بعدها به بنیاد مستضعفان منتقل شده است. به گفته موسوی مردم روستا برای خانه‌هایشان سند رسمی ندارند بلکه سندها مشاعی است و تمام معاملات بعدی از طریق تهیه کاغذ دستی انجام شده است. او اضافه می‌کند: در حال حاضر قیمت زمین ۱۰ برابر بیشتر شده است، بعد ادعای مالکیت می‌کنند به صورتی که می‌خواهند متصرف زمین شوند. اهالی خسته شده‌اند از بس درگیری شده‌ است. هر روز شکایت یکی از اهالی را می‌‎کنند، احضاریه می‌فرستند، حکم جلب فرد را در خانه می‌گیرند. کمترین خدماتی که حق مردم است، یعنی آب و برق و کد روستا به آنها داده نمی‌شود؛ زیرا بنیاد اجازه نمی‌دهد. نماینده اهالی اسنادی را نشان می‌دهد که برای دریافت کد روستا و خدمات روستایی مثل آب و برق انجام داده اما همه این موارد مشروط به رضایت بنیاد مستضعفان شده است.
‌سابقه حضور در منطقه را داریم
حاج عبدالحسین حلفی یکی از ساکنان روستای ابوالفضل است که از سوابق حضورش در روستا و آن روزها که اراضی آنها تحت مدیریت فردی به نام مرتضوی درآمده بود به «شرق» می‌گوید. او که متولد ۱۵ بهمن ۱۳۲۶ است، مسجد روستا را ساخته و آن را وقف کرده است. داخل مسجد روستا او را می‌بینم. مسجدی که دو کولر گازی دارد اما این دو کولر هم نمی‌تواند گرمای این روزهای خوزستان را تعدیل کند. اهالی که در مسجد حضور دارند، توضیح می‌دهند که ضعیف‌بودن برق منطقه باعث می‌شود کولرهای گازی نتوانند کار کنند و وضعیت خانه‌های روستا هم بهتر از مسجد نیست؛ زیرا قطعی برق زیاد دارند و یک ترانس موجود در ده، کفاف نیازهایشان را نمی‌دهد. حلفی به «شرق» می‌گوید: درست در روز ۲۲ بهمن که فراخوان برای راهپیمایی سراسری می‌دهند، برایم احضاریه دادگاه آمده است. او اضافه می‌کند: زمینی داشته که ۹۰۰ مترمربع مساحت داشته و آن را بین فرزندانش تقسیم کرده است تا پس از مرگ او، درگیر انحصار وراثت نشوند اما دادگاه برای تمامی اعضای خانواده احضاریه صادر کرده است. این ساکن روستای ابوالفضل به سوابق انقلابی‌اش اشاره می‌کند. به اینکه جانباز است اما به خاطر حرف امام خمینی‌(ره) که گفته بود «اگر چیزی را تقدیم می‌کنید، برای خدا باشد»، او هم مطیع بوده و دنبال کارهای جانبازی‌اش برای دریافت حق و حقوق نرفته است. به گفته او فردی به نام مرتضوی قبل از انقلاب، یک مؤسسه آب تأسیس و پمپ آب برای اهالی منطقه ایجاد می‌کند تا آنها بتوانند در اراضی عنافچه (در فاصله ۳۰کیلومتری روستای ابوالفضل) کشاورزی کنند. آن روزها زمین بین کشاورزان تقسیم می‌شود و سهم پدر حلفی هم هشت هکتار زمین می‌شود. بعدها و پس از فوت پدر اقساط زمین توسط او پرداخت می‌شود و در نهایت زمینی به وسعت هشت هکتار به قیمت پنج‌هزارو ۲۰۰ تومان خریداری می‌کند. بعدها این زمین را می‌فروشد تا صرف ساخت مسجد کند. این ساکن روستای ابوالفضل ادامه می‌دهد: مرتضوی کاندیدای مجلس هم شد. ۱۰ تا ۲۰ نفر را از قریه سید‌خلف برد و توانست به مجلس راه پیدا کند. به گفته او، وقتی حدودا شش سال داشته اراضی منطقه به مرتضوی منتقل می‌شود و او هم به ازای خدماتی که به مردم در قالب آبرسانی ارائه می‌کرده، یک‌سوم محصول را می‌گرفته است. حلفی ادامه می‌دهد: نماینده مرتضوی سر زمین‌ها حضور داشت و محصولمان را «کیله» می‌کرد. به ازای هر دو کیله برای من، یک کیله برای مرتضوی برمی‌داشت. برای کاه هم همین‌جور اقدام می‌کرد. او اضافه می‌کند: زمان شاه دائما می‌خواستند از ما اجرت بگیرند. ما زحمت می‌کشیم. زمان شاه می‌نوشتند از ۱۰۲ مرغی که دارید، باید چهار تومان به دولت بدهید. از ۵۰۰ کیلو گندمی که تولید می‌کردیم ۲۰ تومان برای مالیات می‌دادیم. این ساکن روستای ابوالفضل بیان می‌کند: آن زمان گندم می‌کاشتیم. اول دیم کشت می‌کردیم بعد که آقای مرتضوی پمپ را گذاشت، کشت آبی شد. سال ۱۳۴۷ سیل زد؛ بهمن‌ماه بود که سیل آمد. سیل نهرها را خراب کرد. روستای سید‌کریم را داشتیم که از بین رفت، سیل تا خرمشهر را برد. از سال ۴۷ دیگر آب هم نداشتیم. مؤسسه هم خوابید. پمپ‌ها هم خراب شد و سال ۴۶ به ما سند زمین‌هایمان را دادند. او که زمان جنگ به رامهرمز رفته بود، می‌گوید وقتی به این ناحیه برگشته، اسناد رسمی پشت پادگان را هم صادر کرده بودند اما او فقط تلاش کرده است یک خانه برای سکونت داشته باشد. حلفی می‌گوید: وقتی مسجد روستا را ساختم و وقف کردم، اوقاف فقط یک سال من را دعوت کرد و یک ساندیس و تی‌تاپ به من داد، هیچ خدماتی هم به مسجد نداده است، در‌حالی‌که باید حقوق مستخدم و بیمه بدهد. حتی یک جلد کتاب هم برای مسجد ندادند. در جایی خواندم، اوقاف ۲۸ میلیون جلد کتاب در مساجد توزیع کرده اما حتی یک جلد هم به مسجد من نرسیده است. او نقشه‌های UTM روستا را نشانم می‌دهد و اضافه می‌کند: بعد از مدتی که پیش آقای سعیدی‌کیا رفتند، به ما گفتند که نقشه‌های UTM تهیه کنید تا به شما سند بدهیم. وقتی به دادگاه احضار شده بودم، خوشحال شدم چون فکر می‌کردم برای ارائه سند من را خواسته‌اند اما دیدم که از من بازخواست می‌کنند که چگونه به روستا آمده‌ام و اینجا سکونت کرده‌ام.
‌خرید فیش حقوقی برای رهایی از زندان
اهالی روستای ابوالفضل که مسئولان محلی آن را سکونتگاهی غیرقانونی قلمداد می‌کنند، گله بسیار دارند. آنها که گاهی بازداشت می‌شوند به صحبت مقامات محلی درباره تکذیب این بازداشت‌ها اعتراض دارند. روستاییان می‌گویند چون سندی نداریم که به‌عنوان وثیقه بگذاریم و کارمند بخش دولتی هم نیستیم، نمی‌توانیم فیش حقوقی گرو بگذاریم. برای همین صبح‌ها اول کنترل می‌‎کنیم که مأموری در کوچه و خیابان نباشد و بعد از خانه خارج می‌شویم. عباس مرعی، یکی از ساکنان روستایی است که از نگاه مسئولان استانی، هیچ جایی روی نقشه ندارد، اما او واقعا در یک تکه زمین در نزدیکی اهواز زندگی می‌کند و به جرم ساخت خانه روی این یک تکه زمین، یک ماه قبل، ۱۱ روز در زندان بوده است. مرعی به «شرق» می‌گوید: بیشتر از ۱۵ سال است که اینجا زندگی می‌کنم. من را گرفتند و بردند. من سومین نفری هستم که خانه‌ای را که در آن ساکن بودم، خریده‌ام. پاسگاه آمد دم خانه و من را گرفت و برد. در جریان بازداشت، دو تا بره داشتیم که گم شد. همسر مرعی درباره نحوه آزادکردن او به «شرق» عنوان می‌کند: ما سند نداشتیم و مجبور شدم از دم دادگاه سند بخرم. پیش قاضی خیلی گریه کردم اما گفتند سند بیاور. ۲۰ میلیون می‌خواستند ولی پول نداشتم. یک‌و‌نیم میلیارد تومان وثیقه تعیین کردند. انگشترم را سه‌میلیون‌و ۶۰۰ هزار تومان فروختم و فیش حقوقی برایش گرفتم. ما چهار گوسفند داشتیم که دوتایش را دزد برد و دوتای دیگر را هم برای خرید فیش حقوقی کارمند فروختم.
اهالی روستا تکذیب تخریب خانه‌های روستا را هم خبرهای نادرستی می‌دانند که توسط مسئولان محلی منتشر شده است؛ زیرا به‌تازگی یکی از خانه‌های روستا را ساعت چهار صبح تخریب کرده‌اند و موسوی، نماینده اهالی هم تأیید می‌کند که در این خانه ساکنی وجود نداشته است. در داخل روستا تعدادی پی برای خانه‌های جدید ایجاد کرده‌اند و اهالی می‌گویند کسی جرئت ساخت‌وساز ندارد؛ زیرا برای ساخت این خانه‌ها چندین وام گرفته‌ایم که هنوز اقساط آن را پرداخت نکرده‌ایم. اگر خانه‌هایمان را از ما بگیرند، صد سال به عقب برمی‌گردیم. یکی از اهالی که به کار جمع‌آوری ضایعات مشغول است، تمام کارت‌های بانکی‌اش را از جیبش درمی‌آورد و می‌گوید: کل حساب‌های من را کنترل کنید. فقط ۱۳۰ هزار تومان پول در حسابم هست و برای خرید مرغ ناگزیرم دبه‌ها و لگن فلزی خانه را بفروشم که بتوانم غذا تهیه کنم. ساکنان روستایی که هیچ‌جایی برای زندگی ندارند، منتظرند که شاید مسئولان بنیاد مستضعفان رضایت دهند تا همان تکه زمین ۲۵‌هکتاری که در آن ساکن هستند، کد روستایی دریافت کند و حداقل خدمات زندگی به آنها ارائه شود.
‌آمادگی بنیاد برای انتقال اهالی به سکونتگاهی دیگر
روابط‌عمومی بنیاد مستضعفان در واکنش به سخنان ساکنان روستای ابوالفضل به «شرق» اعلام می‌کند: «با توجه به صدور حکم دستگاه قضائی درمورد اراضی زردشت اهواز موسوم به روستای ابوالفضل، بنیاد مستضعفان نسبت به اسکان ساکنان این اراضی که فاقد هرگونه امکانات و زیرساخت‌های شهری است به یک سکونتگاه رسمی دیگر، آمادگی دارد. همچنین آمادگی بنیاد مستضعفان برای انتقال ساکنان این اراضی به یک سکونتگاه رسمی در منطقه اهواز، در آخرین جلسه برگزار‌شده در استانداری خوزستان نیز به مسئولان استانی اعلام شد و قرار است با مشارکت نهادهای حمایتی، زمینه انتقال ۳۵ خانوار ساکن در این اراضی به سکونتگاهی‌ دیگر به‌سرعت فراهم شود». بنیاد مستضعفان تعداد ساکنان منطقه را ۳۵ خانوار اعلام کرده، اما نماینده اهالی این رقم را ۳۰۰ خانوار اعلام می‌کند. بنیاد مستضعفان برای انتقال اهالی روستای ابوالفضل آمادگی خود را اعلام کرده است، اما این پرسش مطرح می‌شود که چه اصراری وجود دارد که مردم این روستا را که سابقه ۴۰‌ساله سکونت در منطقه را دارند، منتقل کنند؟ چرا سکونت آنها را در همان نقطه را به رسمیت نمی‌شناسند و اصرار دارند این افراد را جابه‌جا کنند؟

روایت چهارم/ بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی:
توضیحات بنیاد مستضعفان درباره اتفاقات روستای ابوالفضل اهواز
بنیاد مستضعفان بدنبال انتشار اخباری درخصوص تخریب خانه‌های غیرمجاز تعدادی از ساکنان اراضی‌ زردشت اهواز موسوم به روستای ابوالفضل، توضیحاتی را ارائه داد.
با توجه به تصرفات صورت گرفته طی سالیان گذشته در اراضی زردشت اهواز که باعث سوءاستفاده‌هایی از خانواده‌های نیازمند و محروم ساکن در این اراضی شد، مراجع قضایی برای جلوگیری از سودجویی‌ها و زمین‌خواری در این اراضی، حکم به رفع تصرف این زمین‌ها را صادر کردند.
بر همین اساس اقدام روز گذشته، گرچه در جهت جلوگیری از توسعه ساخت و سازهای غیرمجاز و با هماهنگی کامل استاندار، دادستان، شهرداری و سایر مسئولان مربوطه انجام شد ولی بنیاد مستضعفان به محض اطلاع از موضوع، درخواست توقف اجرای احکام صادره را خواستار شد. لذا به دنبال توقف اجرای احکام صادره مقرر شد با همکاری کمیته امداد امام خمینی (ره) طی دو هفته، خانواده‌های محروم ساکن این اراضی شناسایی شوند و پس از فراهم شدن زمینه انتقال این خانوارها به منطقه‌ای مسکونی و تامین هزینه پیش پرداخت مسکن این خانوارها توسط بنیاد مستضعفان، اجرای احکام قانونی درخصوص این اراضی، انجام شود.