مجلس یازدهم آغاز به کار کرده است. در خصوص میزان رضایت روانی نمایندگان از چگونگی و شماره دریافت رای که بگذریم، یک ویژگی دیگری دارد که مثبت بودن آن به شکل عمل نمایندگان مجلس در آینده بر می گردد .

بعضی از این نمایندگان حاصل گزینش گروهی و یا حزبی بوده اند، اگر کار خود را به صورت سیستمی از همان دریچه ادامه بدهند و تسلیم زد و بندهایی به غیر از گرایش های سیاسی مبتنی بر اندیشه حزبی خود نشوند، موفق خواهند شد. در غیر این صورت، شکل گیری آراء آنان توابعی غیر استاندارد خواهد داشت و به صورت مهره ای معلق از این سو به آن سو خواهند چرخید و این بدنامی به دنبال خواهد داشت.

میرسلیم-هر چه که باشد- از سوی گروه موتلفه معرفی شده و در چنبره خواست های گروه خود خواهد ماند، واین نکته مثبتی است و باید ارج نهاده بشود. حاجی بابایی هم باید روشن تر وابستگی گروهی خود را شفاف تر بیان کند و روشن است که گروهی هم با او قرار است گرایش های سیاسی خود را پاس بدارند.
اما قالیباف، او هنوز مرام روشن سیاسی از خود به صورت رسمی بروز نداده است ،احتمالا در مجلس شروع به ساخت این مهم خواهد کرد، اگرچه در جریان انتخابات با تنظیم پرسرعت یک قرار دو سویه با عده ای نشست داشته است، اما این برای ادامه کافی نیست و باید قوی تر وارد این شکل گیری شود، به نظر می آید او برای رسیدن به هدف ،با مشکلاتی مواجه خواهد شد.

اما در خصوص هوش سیاسی افرادی که برای ریاست مجلس مطرح هستند، قالیباف مبرزتر است. مکانیسم کنش نمایندگان در مجالس  ما بیشتر مواقع ،تنها در درون مجلس شکل نمی گیرد و تلاش های بیرونی هم در انتخاب رئیس دخیل است. بنابراین تاثیرگذاران بیرونی، روی حاجی بابایی به دلیل آزمایش نشدن در پست های بالا ،حساب نمی کنند- وزارت دو سه ساله نمی تواند کاملا اعتمادزا  باشد.

میرسلیم و حزبش نتوانسته اند پشتیبانی هم طیف ها را برای حمایت کامل به دست بیاورند و این طی سال های گذشته هم همینطور بوده است.

قالیباف برای ریاست مجلس ،آزمون پس داده است و …