true

هرگز از یاد نمی بریم. شهریور ۱۳۵۹ بود که صدام با سودای خام و حمایت همه جانبه ی بلوک شرق و غرب ، اولین گلوله را به سمت ایران نشانه رفت، جنگ آغاز شد ولی حتا جنگ هم نتوانست در اراده مردان ناب آن روزگار و رشد و توسعه ی هپکو مانع ایجاد کند. هپکوی ۸ ساله به عنوان پشتیبان نیروهای نظامی وارد میدان شد.
هپکو در آن سالها جوان بود، اما به لحاظ برخورداری از ساختاری اصولی و منطقی توانست تامینکننده ماشینآلات سنگین مورد نیاز خطوط دفاعی کشور شود. و به گفته “علیرضا میقانی” مدیرعامل هپکو در سالهای ۸۶ و ۸۷، این شرکت با مهندسی معکوس محصولات خارجی و تولید دستگاههایی چون بولدوزر کوتاه عملیاتی، نیکوب، بیلهای قورباغهای و … خطوط جنگی کشور را پشتیبانی کرد.
هپکو تنها یک نمونه است. یک نمونه از انحراف در بحث خصوصی سازی که اگر شیوه و نمط دیگری می یافت، امروزه حتا چه بسا بی نیاز از فروش نفت, می توانستیم با اقتدار کامل اقتصاد کشور را بی اعتنا به تحریم های آمریکای جهانخوار و زورگو اداره کنیم. هپکو یک نمونه از حضور بیمارگونه و ویروسی مقاماتی است که از وزیر و وکیل چطور به نام خصوصی سازی، هیات مدیره ی شرکت ها و کارخانه های بزرگ را تحت اختیار خود می گیرند و پاداش های نجومی میبرند.
یک نماینده ی مجلس طی اظهاراتی بیسابقه در روزنامهی شرق فاش کرده است که دو وزیر سابق و فعلی بعد از خصوصی شدن هپکو، عضو هیات مدیره ی این شرکت شده اند و یکی از آن ها ۲۰ تن از معاونان خود را هم عضو هیات مدیره کرده است!
محمود حجتی وزیر سابق جهاد کشاورزی با ۲۰ معاون خود به هیات مدیره ی هپکو رفته و نامدار زنگنه وزیر فعلی نفت به عنوان رئیس هیات مدیره تنها در یک سال یک میلیارد و چهارصد میلیون تومان پاداش گرفته است. نتیجه چه شده است؟!
تولید هپکو از دوهزارو ۱۴۵ دستگاه ماشین آلات سنگین در ۱۰سال به ۳۰ دستگاه در سال رسیده است!! شرم آور است. این ننگ را چگونه جمع می کنید آقای حجتی و بیژن نامدار زنگنه؟!
هپکو به چه قیمتی فروخته شده است؟!
نماینده مجلس میگوید: هپکو ۳۰۰ میلیارد تومان ارزشگذاری شد؛ درحالیکه ارزش املاک هپکو بدون ماشینآلات و ارزش برند که ۱۱۰ هکتار ملک است، در سال ۹۷، دوهزار و ۲۰۰ میلیارد تومان بوده است!
باقی این ویرانی و تباهی و پشت پرده ی این خصوصی سازی را به نقل از بخش هایی از گزارش شرق میخوانید:
روحالله ایزدخواه، نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی، دهم تیر در نشست «بررسی ابعاد خصوصیسازی»، میگوید: اگر شما بخواهید یک نانوایی را به کسی بدهید، از او تست میگیرید که آیا فرضا خمیرزدن بلد است یا خیر اما توضیح خواهم داد که شرکت هپکو چگونه واگذار شده است. او ادامه میدهد: هپکو شرکت سرآمدی است که از سال ۵۰ که تأسیس شد و در حوزه مهندسی جنگ نیز ماشینآلات سنگین جنگ مانند نیکوب را که در مرداب و… قابلیت عملکرد داشت، ساخت و تا مرز خودکفایی کامل در ماشینسازی سنگین، یعنی موتورسازی پیش رفته بود اما از اواخر سال ۸۵ واگذار میشود و یک بلوک سهام ۶۰ درصدی را به علیاصغر عطاریان میدهند. او یک سال قبل از تملک هپکو، شرکتی صوری و کاغذی بهعنوان واگنسازی کوثر میزند که این شرکت هیچ عملکردی نداشته است.
به گفته ایزدخواه این فرد از بدهکاران بانکی بوده است، بااینحال ۲۰ میلیارد تومان تسهیلات میگیرد که بتواند در مزایده شرکت کند. سؤالی که مطرح میشود اینجاست که اگر واقعا این فرد توانمند است و قرار نیست از دولت ارتزاق کند، چرا وام میگیرد؟
او ادامه میدهد: هپکو ۳۰۰ میلیارد تومان ارزشگذاری شد؛ درحالیکه ارزش املاک هپکو بدون ماشینآلات و ارزش برند که ۱۱۰ هکتار ملک است، در سال ۹۷، دوهزارو۲۰۰ میلیارد تومان بوده است. برای پرداخت نیز قرار بوده است ۷۵ میلیارد را پنجساله اقساطی بدهد اما یک قسط میدهد و سایر قسطها را نمیدهد.
اتفاق دیگر این است که مالک هپکو بیش از ۱۰ شرکت اقماری ذیل هپکو برای تسهیلاتگیری ایجاد میکند؛ دلیل آن هم این بوده که هپکو سقف تسهیلاتش پر بود و نمیتوانست تسهیلات بگیرد.
این نماینده مجلس میگوید: این فرد ماشینآلات هپکو را به این شرکتهای اقماری واگذار میکند و در نهایت بدهی هپکو را به هزار میلیارد تومان میرساند؛ اما تولید چقدر است؟ تولید از دوهزارو ۱۴۵ دستگاه در ۱۰سال به ۳۰ دستگاه در سال میرسد! او ادامه میدهد: خریدار هپکو در سال اول واگذاری، آقای زنگنه را بهعنوان رئیس هیئتمدیره برمیگزیند که یکمیلیارد و ۴۰۰ میلیون فقط پاداش او در یک سال است و آقای حجتی را بههمراه ۲۰ نفر از معاونان سابق وزارت جهاد کشاورزی در شرکت بهعنوان اعضای هیئتمدیره شرکتهای اقماری منصوب میکند
حجتی و زنگنه بعد از خصوصیسازی به هپکو رفتند
آنطورکه این نماینده مجلس به «شرق» میگوید: انتقال حجتی و زنگنه به هپکو بعد از جریان خصوصیسازی این شرکت رخ میدهد. او به این پرسش که آیا این اقدام تخلف بوده است، اینگونه پاسخ میدهد: من بحث تخلف نکردهام.، بحث من اهلیت بود. گفتیم که در این واگذاریها موضوع اهلیت مهم است. کسی که مدیریت مجموعهای را به دست میگیرد، باید اهلیت داشته باشد. او اضافه میکند: پرسنل وزارت جهاد کشاورزی چه ارتباطی با صنعت ماشینسازی دارد. هپکو ماشینآلات سنگین راهسازی میسازد. اینها مدیریتها را دست گرفتند.
ما بحث تخلف نکردیم، فقط منظور من اهلیت بوده است. خبر دادیم که این اتفاق افتاده است، اگر بحث اهلیت باشد، باید شخصی که در این فضا کار کرده، هپکو را مدیریت میکرد. او درباره اینکه زنگنه و حجتی بههمراه معاونانش همزمان عضو هیئتمدیره بودهاند، اطلاعاتی ندارد. نام معاونان حجتی را که بههمراه او به هپکو منتقل میشوند هم در اختیار ندارد اما تأکید میکند که این اسامی در متنها هستند.
ولی این موضوع، همه ی ماجرا نیست!
اظهارات ایزدخواه با واکنش روابط عمومی وزارت نفت همراه میشود. روابط عمومی این وزارتخانه در پاسخ به «شرق» میگوید که در حال تدوین یک جوابیه برای خبرگزاری منتشرکننده این خبر هستند. روابط عمومی وزارت نفت اظهارات مطرحشده درباره عضویت زنگنه در هیئتمدیره هپکو را هم تکذیب میکند. پیشتر در جریان رقابتهای انتخابات دور دوازدهم ریاستجمهوری که مشکلات هپکو هم به مرحله حاد رسیده بود، نام محمود حجتی بر سر زبانها افتاد که عضو هیئتمدیره هپکو بوده است. همان روزها (۲۳ اردیبهشت ۹۶)، حجتی رسما جوابیهای صادر میکند که عضو هیئتمدیره هپکو نبوده است. برخی منابع مطلع میگویند که او صرفا بهواسطه آشنایی با خریدار هپکو، یک دوره کوتاه بهعنوان مشاور بدون هیچ حکم و ابلاغی به دفتر مالک هپکو میرفته است. البته در سخنان لطفالله سعیدی، مدیرعامل اسبق هپکو که پنج سال قبل از انتقال به هپکو، معاون حجتی بوده و در سازمان شیلات فعالیت میکرده است، این گمانه هم رد میشود.
لطفالله سعیدی عنوان میکند: محمود حجتی هیچگاه تابهحال عضو هیئتمدیره هپکو نبوده است. آقای حجتی هیچ ارتباطی با آنجا نداشت. سعیدی میگوید: من از اواخر ۸۸ تا اوایل ۹۵ مدیرعامل هپکو بودم و زمانی که به این مجموعه منتقل شدم، مدتها بود که از تصدی پست ریاست سازمان شیلات من گذشته بود. او درباره شرایط هپکو در زمان حضورش در این مجموعه میگوید: اصلا اوضاع هپکو بد نبود ولی مشکلاتش در حال شروعشدن بود. مدیرعامل اسبق هپکو تأکید میکند: اهلیت موضوع بسیار مهمی است ولی فاکتورهای اساسی دیگری وجود دارند که کاملا باید به آنها نگاه کرد. این فاکتورها شامل شرایط ارزی و اقتصادی، تأثیر واردات، ورود گسترده ماشینآلات چینی، تورم سنگین داخلی و تثبیت نرخ ارز است. وقتی در کشور سالانه ۳۰ تا ۳۵ درصد نرخ تورم داریم، از سال ۸۵ تا ۹۲، حدود ۱۳۰ تا ۱۴۰ درصد تورم داریم و نرخ ارزمان ۲۵ درصد بالا رفته، مفهومش این است که بازار داخل را به واردات واگذار کردهاید؛ بنابراین بدون شک برای بخش صنعت مشکل ایجاد میشود.
او بیان میکند: مجموعهای از عوامل باعث بروز مشکل برای صنعت میشود و صرفا به اهلیت نمیتوان توجه کرد. اهلیت یک فاکتور است. در این مورد خاص اعتقاد دارم شرایط عمومی مخربتر از موضوع اهلیت بوده است. جزئیات همه این مسائل را میتوان کارشناسی کرد. سعیدی حرفهای نماینده تهران را هم فاقد دقت و پختگی توصیف میکند. او میگوید: اینکه حجتی و معاونانش عضو هیئتمدیره بودهاند، حرف دروغی است. من پنج سال پیش از انتقال به هپکو معاون حجتی بودم. وقتی به هپکو منتقل شدم، مدیرعامل کشتیرانی بودم. اینگونه صحبتکردن ناشی از بیتقوایی و بیمسئولیتی است. آقای حجتی در هپکو حتی مشاور هم نبوده است.
حالا همه ی این معادلات را کنار هم بگذارید و خودتان قضاوت کنید!
و السلام علی من اتبع الهدی
true
true
https://sedayehammihan.ir/?p=13382
true
true