یکی از مهمترین ویژگی های شخصیت های کاریزماتیک در تاریخ تشیع این است، که زندگی شان توام با چنان جذبه و شکوهی است که انها را از همه ی مرزبندی های رایج زندگی روزمره فراتر می برد گویی زندگی انها در مقابل دسته بندی ها و طیف بندی های عرفی اجتماعی مقاومت میکند و نمیتوان بسادگی انها را جزیی از حزب و گروه و دسته ای رایج قلمداد کرد و درست به همین دلیل است که همه طیف های اجتماعی این شخصیت های کاریزماتیک را به شدت دوست میدارند و ستایش میکنند ، زیرا آنها علاوه بر زندگی شان ، شهادتشان نیز بدل به نیرویی تاثیر گذار میشود .
گویی ان شهید میخواست با شهادتش اثر زخمی را روی نقشه بر جای بگذارد زخمی که ما را به ما فرا می خواند.
مثل دستی متبرک که انگشتر عقیقش را در جامه دان جان هایمان به جای میگذارد تا در صبحی روشن تلاوت کنیم ان خاطره ها را که خطر کردند ، تا این کهن بومُ بّر باقی بماند .

خوب میدانیم که در ادبیات جامعه شناسی معاصر ، مفهوم سرمایه اجتماعی ، مفهومی مرکزی است، اما آن شهید عزیز ،این مفهوم را نه از کتاب های جامعه شناسی بلکه از کلاس های جبهه و جنگ اموخته بود ، آن هنگام که لشکر ثارالله میبایست در سرمای زمستان در شبی ظلمانی از باریک راهی تنگ و عبوس و پرخطر از میان خلنگ زاران مین و در ستاره باران بمب و اتش راهی به پیش میافت ، تنها اذن ان سردار بود که به جان ها آرام و قرار میداد و بی درنگ همه حتی هیمه ی استخوانهایشان را بر دوش،میکشیدند تا اگر لازم باشد با اندک اندوخته ی تن و جان خویش اتش به پا کنند

آن شهید چنین سرمایه ای ،را با خود از جبهه به پشت جبهه و از انجا به همه جا آورد و اکنون نیز با شهادتش این سرمایه اجتماعی را به ما هدیه کرد ، و ما نیز در شرایط کنونی که سرمایه اجتماعی مان به دلایل متعددی دچار کمی آسیب شده است و در واقع سرمایه اجتماعی درونی جامعه که همان نرخ همبستگی اجتماعی مردم با مردم است از یک سو گاه به دلیل فشارهای معیشتی و از،سوی دیگر به دلیل سلطه ی روح سوداگرایانه ی اقتصادی نئولیبرال (که هدف نهایی اش تنها کسب سود بیشتر است )دچار آسیب شده است و جامعه به سوی اتمیزه شدن افراد و افراد در رقابت مداوم کسب سود بیشتر از هم غافل شده اند و همبستگی مان رو به نقصان میرود ،

آن شهید پیامی روشن به ما میدهد ؛ گویی این مردمی که بدون هر مرزبندی، گرد وی حلقه زده است نوعی فراخوان است به باز سازمان یابی اجتماعی ، به همبستگی مداوم ، به بی دریغ دوست داشتن ، بی در یغ در کنار هم بودن و دست یکدگر را گرفتن .
ان شهید با شهادتش چنان انقلابی در جان ها بپا کرد، که ما را بار دیگر بدل به “”جامعه “” کرد ما را در این خاک گهربار با هر قوم و قبیله با هر فکر و ایده و هر حزب و دسته ای که هستیم به هم پیوند داد و احیاگر سرمایه اجتماعی شد و همه می دانیم که در این خاورمیانه پر اشوب این سرمایه شرط بلوغ و بهروزی ماست.

اگر ما نقشه ی خاورمیانه را بر اساس میزان سرمایه اجتماعی کشورهای ان ترسیم کنیم انوقت است که قدر و منزلت هدیه ان سردار شهید را بیش از همیشه درک خواهیم کرد و به حفظ و تعمیق ان همت خواهیم گمارد .

سردار اکنون که به زادگاهت برمیگردی ، ،یاد ان خانه های کاهگلی و درختان باستانی گردو افتادم ، یادت هست! که اهالی ان ولایت این درختان کهنسال را درختان جاودان میدانستند ، در ختان نامیرا ، و انها را به اسم کوچک فرزندان خود صدا میزدند ،درخت قاسم ، درخت یاسین ، درخت یحیی!
سردار! آن درختان نامیرا نیز اکنون نام عزیز تو را صدا می زنند!