×

منوی بالا

منوی اصلی

دسترسی سریع

اخبار سایت

true
true

ویژه های خبری

true
    امروز  جمعه - ۱۰ فروردین - ۱۴۰۳  
true
true
کرونا، آموزش عالی و دانشگاه ها

 

از جمله دستگاه ها و مراکز و وزارتخانه هایی که متاثر از شیوع ویروس کرونا شد، بخش آموزش عالی و دانشگاه های کشور است. این تاثیر پذیری به علت تعداد بالای جمعیت حاضر در بخش آموزش کشور و جنبه های علمی و تخصصی متناسب با شرایط بحرانی است.

در این میان سهم دانشگاه های علوم پزشکی و ماموریت آن، شاید در میان دیگر دستگاه ها بی مانند بود. مدیران و مسئولان این دانشگاه ها ضمن اداره بخش آموزش پزشکی، بیش از دو دهه است که بخش بهداشت و درمان کشور را نیز بر عهده دارند. در این مدت، بحث درست و نادرست بودن جدا شدن رشته های پزشکی از غیر پزشکی هر از چندی به سطح افکار مقامات آموزش عالی می آمده است.  شاید آزمون سخت مدیران دانشگاه های علوم پزشکی در برهه شیوع ویروس کرونا به لحاظ چند وجهی بودن موضوع، بتواند در دوران پس از کرونا، ارزیابی واقع بینانه تری از مساله جدا کردن دانشگاه های پزشکی از غیر پزشکی بدست دهد. بالاخره کنترل و هدایت و پایش موضوع ویروس کرونا افزون بر نیازمندی به تخصص های پزشکی، نیازمند تخصص های دیگر نیز می باشد که دانشگاه های علوم پزشکی و پزشکان فاقد آنها هستند.

به هر حال، بخش آموش و بخش بهداشت و درمان نیازمند سازمانی مستقل و مدیرانی است که بتوانند با تمرکز لازم مشکلات هر بخش را بر طرف کنند.

نسبت شیوع ویروس کرونا با مسائل آموزش عالی و دانشگاه های غیر پزشکی که در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری متعین است، اما موضوعی است که بحث های دیگری می طلبد. موارد زیر شاید از مهم ترین آنها باشد:

۱. لزوم نظم بخشیدن به تعدد و پراکندگی  دستگاه ها و مراکزی که جزیره وار متصدی انجام تحقیقات و فناوری است و هر کدام بودجه جداگانه ای دارد. وضعیت بحرانی پس از شیوع کرونا به نوعی درماندگی و کرختی حاصل از پراکندگی و بی سامانی بخش تحقیقات کشور را هویدا نمود.

۲.  در سال های اخیر و با گسترش بی رویه دانشگاه ها در دورترین نقاط کشور، بحث درجه بندی دانشگاه ها مطرح گردید. دانشگاه های برتر از سویی و دانشگاه های دسته اول و دوم و سوم از سوی دیگر دسته بندی و معرفی شدند. ملاک های این دسته بندی ها،  همواره مورد بحث و جدل بوده است. در برهه شیوع ویروس کرونا، دانشگاه ها، بدور از دسته و درجه بندی، تنها بر اساس داشته های حقیقی خود کوشیدند تا بتوانند در بحران پیش آمده بیشترین نقش مثبت را داشته باشند. شاید در دوران پس از کرونا، بتوان میزان این مشارکت را ارزیابی نمود و توان علمی و تخصصی هر یک از دانشگاه ها را متناسب با بهره مندی هایی که از رهگذر درجه بندی نصیب هر کدام شده است، سنجش و ارزیابی نمود و این رتبه بندی ها دستخوش دگرگونی گردد. مباحثی چون تولید علم و فناوری و تقویت نرم افزاری در کشور نیازمند تجدیدنظر و اتخاذ رویکردهای تازه است.

۳. پیگیری بحث آمایش آموزش عالی و ادغام کردن دانشگاه های کوچک و محلی در دانشگاه های مراکز استان ها در راستای استفاده بهینه از بودجه و مدیریت و نظارت و ارزیابی بهتر از آنها.

۴. تجدید نظر در رشته های تحصیلی و تاسیس رشته های جدید و نو با سرفصل و دروسی که با نیازهای جامعه متناسب باشد.

۵.  اهتمام بیشتر به دانشگاه های تخصصی با رشته های مورد نیاز جامعه  برای تامین نیروی انسانی آموزش دیده برای مدیریت بحران و خودداری و جلوگیری از تبدیل شدن آنها به دانشگاه های جامع ولی بی کیفیت و ناکارآمد.

۶.  تقویت رشته های علوم انسانی و علوم اجتماعی به جهت توانایی متخصصان این رشته در شناخت آسیب های پنهان و آشکار جامعه و  مردم و جذب استادان و دانشجویان با استعداد و با توان بالای هوشی و علمی برای این رشته ها برای درمان بیماری های اجتماعی و فردی برآمده از بحران های فراگیر .

۷. تقویت زیر ساخت های آموزش از راه دور و آموزش مجازی در بعضی از دروس و رشته ها و اختصاص بودجه برای این بخش. در وضعیت های بحرانی به هیچ عنوان سیستم های آموزشی نباید به تعطیلی کشیده شود.

۸. تقویت ارتباط میان دانشگاه و متخصصان دانشگاهی با لایه های مختلف جامعه با هدف بالا بردن سطح خردگرایی مردم و تقویت فرهنگ عمومی جامعه. دوران شیوع کرونا به خوبی نشان داد که بخش ها و لایه هایی از مردم نیازمند آموزش های متناسب با وضعیت های بحرانی هستند.

 

منبع خبر : پیوند ایرانیان
true
برچسب ها :
true
true
true

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید

- کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است
- آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد


true